Στο Ισραήλ, την ώρα που τα τάνκς εισβάλλουν στη Γάζα και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης επιδοκιμάζει τους βομβαρδισμούς, κάποιοι άλλοι Ισραηλινοί χαρακτηρίζονται, από τους συμπατριώτες τους, δειλοί και προδότες και ορισμένοι δέχονται να οδηγηθούν στη φυλακή.
Πέρασαν πάνω από 50 χρόνια από την ημέρα που ο φιλειρηνιστής Αμνόν Ζιχρόνι σόκαρε την κοινή γνώμη στο Ισραήλ με την απόφαση του να αρνηθεί να υπηρετήσει στον στρατό.
Από τότε μέχρι σήμερα κάποιοι Ισραηλινοί θέτουν τα προσωπικά τους όριά και είτε αρνούνται στράτευση, είτε αποφεύγουν να επιστρέψουν ως έφεδροι σε επιχειρήσεις στα Παλαιστινιακά εδάφη.
Κανείς δε γνωρίζει πόσοι είναι οι άνδρες και οι γυναίκες που χαρακτηρίζονται ως «αρνητές», «αντιρρησίες συνείδησης» ή «φιλειρηνιστές» σε ένα κράτος που έχει υιοθετήσει στον απόλυτο βαθμό το δόγμα της παλλαϊκής άμυνας.
Ο στρατός κρατά κρυμμένες τις στατιστικές, η κοινωνία τους θεωρεί μια μικρή μειοψηφία, οι ίδιοι υψώνουν τις φωνές τους και μιλούν για ηθική εν μέσω ενός ακόμη ανήθικου πολέμου.
Αυτή είναι η ιστορία των άλλων Ισραηλινών: της Όμερ μιας 19χρονης κοπέλας που ο πατέρας της είναι ο πρώην υπαρχηγός της Μοσάντ, των πανίσχυρων μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, της Ταμάρ, του Γιουβάλ, της Σαχάρ και των άλλων Σμινίστιμ, μια ομάδα νέων παιδιών 18-20 ετών που καλούν τους συνομήλικούς τους να αρνηθούν την υποχρεωτική στράτευση και καταγγέλλουν την κυβέρνηση της πατρίδας τους για εγκλήματα πολέμου κατά των Παλαιστινίων.
Πέρασαν πάνω από 50 χρόνια από την ημέρα που ο φιλειρηνιστής Αμνόν Ζιχρόνι σόκαρε την κοινή γνώμη στο Ισραήλ με την απόφαση του να αρνηθεί να υπηρετήσει στον στρατό.
Από τότε μέχρι σήμερα κάποιοι Ισραηλινοί θέτουν τα προσωπικά τους όριά και είτε αρνούνται στράτευση, είτε αποφεύγουν να επιστρέψουν ως έφεδροι σε επιχειρήσεις στα Παλαιστινιακά εδάφη.
Κανείς δε γνωρίζει πόσοι είναι οι άνδρες και οι γυναίκες που χαρακτηρίζονται ως «αρνητές», «αντιρρησίες συνείδησης» ή «φιλειρηνιστές» σε ένα κράτος που έχει υιοθετήσει στον απόλυτο βαθμό το δόγμα της παλλαϊκής άμυνας.
Ο στρατός κρατά κρυμμένες τις στατιστικές, η κοινωνία τους θεωρεί μια μικρή μειοψηφία, οι ίδιοι υψώνουν τις φωνές τους και μιλούν για ηθική εν μέσω ενός ακόμη ανήθικου πολέμου.
Αυτή είναι η ιστορία των άλλων Ισραηλινών: της Όμερ μιας 19χρονης κοπέλας που ο πατέρας της είναι ο πρώην υπαρχηγός της Μοσάντ, των πανίσχυρων μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, της Ταμάρ, του Γιουβάλ, της Σαχάρ και των άλλων Σμινίστιμ, μια ομάδα νέων παιδιών 18-20 ετών που καλούν τους συνομήλικούς τους να αρνηθούν την υποχρεωτική στράτευση και καταγγέλλουν την κυβέρνηση της πατρίδας τους για εγκλήματα πολέμου κατά των Παλαιστινίων.
Ποιοι είναι οι «Σμινίστιμ»;
Στα εβραϊκά η λέξη «Σμινίστιμ» σημαίνει τελειόφοιτοι. Πρόκειται για μια οργάνωση που αποτελείται από νέους που τελείωσαν το λύκειο και αρνούνται να καταταγούν στο στρατό.
Οι «Σμινίστιμ» προσπαθούν μέσα από διάφορες δράσεις να ευαισθητοποιήσουν τους νεότερους και τους συνομήλικούς τους, ώστε να αρνηθούν τη στράτευση: μοιράζουν ενημερωτικά φυλλάδια έξω από σχολεία, διαδηλώνουν εκφράζοντας την αντίθεση τους σε πολεμικές επιχειρήσεις στα κατεχόμενα, ενώ συχνά οργανώνουν κι εκδηλώσεις συμπαράστασης στους συντρόφους τους που εκτίουν την ποινή τους σε στρατιωτικές φυλακές.
Σίγουρα εάν επιτιθόταν η χώρα μου σε κάποια άλλη εγώ δεν θα ήμουν στην θέση των Σμινίστιμ, δεν είμαι τόσο γενναίος γιατί όπως έχει πει ο Ιντάμ Έιλ, ο οποίος είχε υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ και σήμερα αρνείται να επιστρέψει ως έφεδρος στην μονάδα του, ‘’Έχω κάνει πολλά πράγματα στον πόλεμο, έχω κινδυνέψει πολλές φορές, έχω χάσει ολόκληρη την ομάδα μου άλλα ποτέ δεν φοβήθηκα τόσο όσο τώρα που θεωρούμε αντιρρησίας συνείδησης.
Στα εβραϊκά η λέξη «Σμινίστιμ» σημαίνει τελειόφοιτοι. Πρόκειται για μια οργάνωση που αποτελείται από νέους που τελείωσαν το λύκειο και αρνούνται να καταταγούν στο στρατό.
Οι «Σμινίστιμ» προσπαθούν μέσα από διάφορες δράσεις να ευαισθητοποιήσουν τους νεότερους και τους συνομήλικούς τους, ώστε να αρνηθούν τη στράτευση: μοιράζουν ενημερωτικά φυλλάδια έξω από σχολεία, διαδηλώνουν εκφράζοντας την αντίθεση τους σε πολεμικές επιχειρήσεις στα κατεχόμενα, ενώ συχνά οργανώνουν κι εκδηλώσεις συμπαράστασης στους συντρόφους τους που εκτίουν την ποινή τους σε στρατιωτικές φυλακές.
Σίγουρα εάν επιτιθόταν η χώρα μου σε κάποια άλλη εγώ δεν θα ήμουν στην θέση των Σμινίστιμ, δεν είμαι τόσο γενναίος γιατί όπως έχει πει ο Ιντάμ Έιλ, ο οποίος είχε υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ και σήμερα αρνείται να επιστρέψει ως έφεδρος στην μονάδα του, ‘’Έχω κάνει πολλά πράγματα στον πόλεμο, έχω κινδυνέψει πολλές φορές, έχω χάσει ολόκληρη την ομάδα μου άλλα ποτέ δεν φοβήθηκα τόσο όσο τώρα που θεωρούμε αντιρρησίας συνείδησης.
